Gölge Adam

İsimlerimiz etrafına örülü hayatların içinde miyiz, yoksa sürdüğümüz hayatlarla bizler mi kendimize, kendi ellerimizle isimler örmekteyiz? Kim, kimin gölgesi? Başkalarının gözünden değerimiz mi, bizim kendi gözümüzden kendimize atfettiğimiz değer mi gerçek olan? Yoksa hepsi bir oyun mu yaşadıklarımızın?.. Gölge oyunu… Mattia Pascal ya da Adriano Meis… Hangisi bu kitabın satırları arasından bizlere fısıldayan? Biz, kimin gözüyle okumaktayız yazılanları? Bir başka isimde, bir başka çevrenin içinde doğup büyümüş olsak bambaşka anlamlar mı çıkaracaktık okuduğumuzdan, yazdığımızdan, yaşadığımızdan? Gölge Adam, Luigi Pirandello’nun ‘masalsı gerçekçi’ satırları arasından buna benzer onlarca soruyla harekete geçiriyor zihnimizi… Hayatla ve kendisiyle ‘maskesiz’ yüzleşmek isteyenler için…

Eğlenceli olduğu kadar hüzünlü; aynı zamanda dokunaklı, rahatsız edici, trajik; çünkü Pirandello ironinin ağlamakla gülmek arasında belli bir tereddüde sevk eden, insanın arzularıyla zayıflığı arasındaki temel çelişkide konakladığını düşünüyor.
 
The New York Times Book Review

Yirminci yüzyıla sesini veren üç büyük yazar vardır. Bu üç yazar Kafka, Borges ve Pirandello'dan başkası değildir...

Leonardo Sciascia