Hanefi Usulünde Hadis : Debusi Örneği

Ebû Zeyd ed-Debûsî, (367/978-432/1041) Maveraünnehr'in yetiştirdiği yedi önemli Kadı'dan bir olup hilaf ilminin kurucusu kabul edilir. ed-Debûsînin hilaf alanında yazdığı Takvimul-Edille, el-Esrâr fil-Usûl vel-Furu, Tesisun-nazâr adlı eserler İslâm dünyasında büyük yankı uyandırmış ve bu eserlere reddiyeler yazılmıştır. Hanefî olan ed-Debûsî özellikle eş-Şafii olan es-Semânî ve el-Gazâlî tarafından eleştirilmiştir. ed-Debûsî, Hanefîlerin, hadisi hangi şartlarda hadisi delil aldığını ortaya koymuş ve ihtilaf konusu olan her meselede muhalif görüşte olanların delillerini çoğunlukla kendi yöntemleri ile çürütmüştür. O, İhtilaf edilen meseleleri Hanefi usulünde hadise yaklaşımını esas alarak sabit sünnette delil olan rivayetlerle çözmüştür. ed-Debûsînin fıkhî küllî kaideleri içeren Tesisün-nazar adlı eseri döneminde ve daha sonraki dönemde Karahanlı, Abbasî, Selçuklu, Endülüs, Memlük ve Osmanlı dönemlerinde kadılar için önemli bir el kitabı olmuştur. İslâm Dünyasında olduğu kadar Endülüslü İbn Arabî ve İbn Rüşd vasıtasıyla Batıya tesir etmiştir. Osmanlı döneminde yazılan Mecellenin ilk yüz maddesinin yazılmasında da temel oluşturmuştur. İslamın evrensel hukuka katkıları Debûsî ve öğrencilerinden Pezdevî ve Serahsînin gibi mukayeseli çalışmalar yapan Müslüman âlimlere aittir.