Julius Caesar Antonius ve Kleopatra

Güneşli bir gündür Siyah ve zehirli bir yılanı deliğinden çıkaran. Krallık tacını koymak onun önüne, Zehirli iğneyi vermek demek eline. Ne zaman ki vicdandan sıyrılır güç, O zaman suistimal edilir büyüklük. Tevazudur tezcanlı hırsın merdiveni. Basamaklardan çıkarken yardıma ihtiyaç duyan, Zirveye ulaştı mı sırt çevirip bulutlara döner yüzünü, Onu yükselten merdiveni küçümser. En iyisi onu yumurtadan çıkmak üzere olan Bir yılan gibi düşünmek. Tehlike saçmasına izin vermeden, Kabuğundayken öldürmek. JULIUS CAESAR Dümendeki denizkızının çiçekler kadar Narin elleriyle yumuşacık dokunduğu İpek palanga salınıyordu avuçlarında. Gemiden tuhaf, görünmez bir ıtır yayılıyordu İskelelere, şehir savurmuştu insanlarını Ona baksınlar diye. Antoniusun meydanda Bir başına oturduğu tahtında Islığını savurduğu hava da, Korkmasaydı tabiatta bir rahne açmaktan, Kleopatrayı seyre gidecekti. ANTONIUS VE KLEOPATRA