Yeşil

Şiirimin içinden geçen en hüzünlü vapur bu

Mevsim ağustos

Saat denen soysuz deniz kenarı.

Kuşlar sallıyor bir mendil gibi hüznün ardından

Yolunu şaşırmış pasaklı kanatlarını.

Toz içinde gökyüzü.

Bu şiirimin içine sığınan kir içinde ilk mavi.

Denizin çocuğu olunca şair,

Uğramaz şiirlerine tren.

Mevsim ağustos,

Saat denen şırfıntı, yıldızların altında tutmuş köşe başını.

Bir derdi var belli ki

Yoksa neden ötsün hiç durmadan baykuş kuşu?

İnsanlar tedirgin hep duyduğundan

Korkak ve batıl bir karanlığa hapsetmiş onlar kendini

Ve bu şiirimin içinden geçen ilk tren belli ki.

Sevmek ve sevilmekten ibaretse hayat denen azlığın anlamlısı,

Şiirlerime sızar öbek öbek karamsarlık.

Dedim ya mevsim ağustos,

Saat bir gecelik sevişmeler kadar soysuz.

Şiirler var, şiirler çok, her adımı bir şair bu ülkenin.

Şiirler içinde barınan kadınlar şairleri kadar yalan, aşklar reklam.

Türlü sevişmeler birikiyor

Bir yatağın fıstık yeşili çarşafı üzerinde,

O yatakta değişiyor her gece oyuncular.

Görüyorum ki özgürlükle karıştırıyor kiri, pası, ahlaksızlığı

Kadın,

Erkek,

İnsan.

Bu şiirimin içinde yeşillenen ilk isyan.

(Tanıtım Bülteninden)