Aşklardan Kalan

  Yaşadığım masalı parçalayışın hiç gitmeyecek aklımdan. Böyle geldiğin gibi ansızın değil, belki usulca gitmeli, kapıyı yavaşça örtmeliydin. Beni dökmemeliydin böyle, dönüp bakmadan gitmemeliydin. Tane tane sözdürmeliydin yıldızları.
  Tek nefese sıkışan bir yokluk hissinde ben bu yürek isyanına alışık değilim. Verdiğin nefesleri alamayacağım yerdeyim. Senin aşkınla dolan dilimi bu saatlerin kör pişmanlığı sarıyor. Çaresizliğin geç vaktinde elini eteğini çekiyor hayaller. İçim kıyılıyor acılar akıttığın zamana. Öldüm sevgilim. Ayaz vurdu düşüncelere. Kimliği bilinen bir hüznün armağanıdır bu ayrılık. Nasıl unutacağım yerle bir edilmiş yaprakları? Nasıl bir mevsim bıraktın bana?
  Aşklardan kalan, sözün başladığı yer, bir kadının bittiği yer. Karşılıksız bir adanmışlık ancak böyle yol bulur. Aşklar samimiyetten yoksun, duygular bu kadar benzersiz olur. Öfke, tutku, hicran, kavuşma arzusu, terkedilmişlik, aldatmalar... Paslı yürekler sarsılacak...