İletişim Bir Buz Paspası

 “Yazmalıyım, tek bir kelime dahi olsa yazmalıyım. Bütün bu yetimhanede olan biteni, sessizliği, kırılganlığı, güçsüzlüğü, köleliği, umudu, yalnızlığı yazmalıyım. Dayanılacak gibi değil burası. Damarımdaki en son akışa kadar çabaladım. Daha fazla akamıyorum. Bir karıncayım çalışamıyorum. Bir çocuğum oynayamıyorum. Bir anneyim ağlayamıyorum. Her şeyden ama herkesten biraz “bir”im, amalarımla toplanınca bir ben kadarım. Tek bir ama bile sıktı mı yoksa seni? Peki ya ben senden daha çok sıkıldıysam? Dedim ya yazmalıyım! Tek bir kelime dahi olsa yazmalıyım. Benim kardeşim, dostum, arkadaşım acı çekiyor. Vücudum güçsüz düşüyor. Dedim ya dayanılacak gibi değil burası. Tek yapabildiğim yazmak. Tanrı’nın daha altından kafamınsa epey üstünden görüyorum yetimhaneyi. Peki sen neredesin? Sence gözlerin tam olarak nerede? Neden beni görmüyorsun. Neden beni göremiyorsun? Herkes, bütün nesneler, tüm insanlık bir şekilde iki şeyin arasındadır, sıkışmıştır ve buna muhtaçtır. Ben iki kulağının arasındayım. Bak aynaya ama gör beni. Ben sendeyim.”