Kuytu Sularda Zaman

Edebiyat ürününün büyük ölçüde yaratıcısından izler taşıdığını düşünürüm. Çağdaş eleştiri, yorum ya da incelemelerde “metin” göz önünde tutuluyor. Bu konuda ben biraz “klasik” düşünceliyim, deyim yerindeyse. Edebiyat yaratısında yazar önemlidir benim için. Hele şiirde… Şairin yaşamını, ruh dünyasını merak ederim. Gerçi buradan hareket etmek bazı durumlarda yanıltıcı da olabiliyor…

Divan şiiri geleneği söz konusu, şiirin şiir sanatına kazandırdıklarıdır bence. Mecazlar, anlamla ilgili sanatlar, sözle ilgili sanatlar… Bütün bunlar dille ilgilidir… Bir de şunu düşünürüm: Bir dilin, buna bir ulusun da diyebiliriz, şiir geleneğinden söz ederiz; oysa şiir sanatında bir evrensellik söz konusudur. Ayrıca gelenek bir oluşumdur; gelenek oluşmadan önceki şairleri nasıl değerlendireceğiz? Öte yandan genç bir şair etkilendiği ya da kendine usta bildiği bir şair aracılığıyla geleneğe eklemlenebilir, bağlanabilir. Bu durum da her zaman şairin kendi dilinin, kendi ülkesinin şiir geleneğine bağlanmasıyla sonuçlanmıyor. Özellikle çağımızda, dahası yüzyıllardır böyle diyebiliriz…
Arka kapaktan