Uzlaşma ve Kokuşmuş Uzlaşmalar

Siyasal uzlaşma ne zaman kabul edilebilir ve ne zaman, temelden kokuşmuş, sonu nereye varırsa varsın asla kabul etmememiz gereken bir şeydir? Peki ya kokuşmuş uzlaşma siyaseten gerekliyse? Uzlaşma büyük bir siyasal erdemdir, özellikle de barış uğrunaysa. Fakat Avishai Margalit’in ileri sürdüğü gibi, kabul edilebilir uzlaşmanın barış için bile ahlaki sınırları vardır. Ama işte nedir bu sınırlar? Uzlaşmayla sağlanmış barış hangi noktada adaletsiz olur? Şaşırtıcı derecede az dikkat çekmiş hayati önemdeki sorular üzerine odaklanan Margalit, sadece savaşı adil kılan şeyle değil, ne tür bir uzlaşmanın adil bir barışa olanak sağladığıyla da ilgilenmemiz gerektiğini ileri sürüyor.Münih anlaşması, Yalta Konferansı ve Arap-İsrail barış müzakereleri de dahil geniş bir örnek yelpazesini inceleyen İsrail solunun en etkili ismi Margalit, çeşitli biçimleriyle siyasal uzlaşmanın doğasını didik didik ediyor. Felsefeyi, siyaseti ve tarihi birleştiren, canlı ve kolay anlaşılır bir üslupla yazılmış Uzlaşma ve Kokuşmuş Uzlaşmalar, savaş, barış, adalet ve mezhepçilik hakkında şaşırtıcı yeni içgörülerle dolu.

“Türkiye’nin kadim Kürt Sorunu’nun –yani demokratikleşme sorununun– şiddetten arındırılarak siyasal ve yasal yöntemlerle –eşitlik ve özgürlük temelinde– çözümünün tartışıldığı bugünlerde Margalit, sadece barış, uzlaşma ve onur siyaseti üzerine düşünceleriyle değil demokrasi, muhafazakarlık ve din üzerine çarpıcı görüşleriyle de dikkatle okunmayı gerektiren, ufuk açıcı bir düşünür. Şunu rahatlıkla söyleyebilirim,  Margalit’in etik, ahlak, din, mezhepçilik ve siyaset ilişkilerine dair somut analizleri ve yeni bir siyaset inşa etmeye dönük pratik önerileri Türkiye üzerine düşünen tüm insanların ufkunu genişletecek ve kendi siyasal bakış açılarını eleştirel bir biçimde ele almalarına neden olacak güçte, elverir ki dikkatle okunsun.”